Un home deitado na praza do Obradoiro choven pecados e laios do vento. Suxeita esas pedras probe home e sinte calado, o peso dos anos. Agora con forza chuvisca cen vermes, de penas, miserias e glorias. Bastón que de horas se forxa, madeira talada a berros, a choros. Marcha o home deitado, satisfeito, empapado agora xa durme, coitado...
Un home deitado
Etiquetas: Die