A rutina do tempo libre

Voltan dos seus traballos. Abatidos, cansos, grises.

Non hai campo nas ventás, non hai ceo, non hai mar que os faga soñar despertos. Refrexos das súas facianas quedas. Extraños alleos ás vidas dos demáis usuarios. Ancorados todos e todas a súa melodía, ás súas notas ó seu mundo. Non falan, non pestanexan. Non cruzan miradas. Soamente se desprazan.

Seguinte estación... Coma se dunha centella se tratáse, apartan con dor a man que toca outra man.

- Perdón.

Ninguén mira, ninguen escoita nada. Soa Yann Tiersen nas orellas, abren as portas, suben escaleiras, chegan a casa.

Volta a comezar.

Martes.

Voltan dos seus traballos...

Dié